معمولاً فرزندان نیازهای خود، به‌ویژه نیازهای مرتبط با مسائل درسی را کم‌تر به زبان می‌آورند. ارتباط والدین با اولیای مدرسه و آگاهی والدین از وضعیت تحصیلی دانش‌آموز به دانش‌آموزان اطمینان خاصی می‌دهد. ارتباط والدین با اولیای مدرسه باعث شناسایی بهتر نقاط قوت و فرصت‌های بهبود دانش‌آموز می‌شود و بر همین اساس یاری رساندن به او معنای بهتری پیدا می‌کند. این ارتباط نشان می‌دهد موفقیت دانش‌آموز چه‌قدر برای والدین اهمیت دارد و این موضوع برای دانش‌آموز ایجاد تعهد می‌کند. فرزندان نیز انتظار دارند والدین با ارتقای سطح معلومات و آگاهی‌شان به نیازها، مشکلات و انتظارات آن‌ها پاسخ دهند تا آن‌ها نیز به‌راحتی بتوانند راه درست را بیابند.
عوامل بسیاری در برقراری ارتباط مناسب بین فرزندان و والدین، والدین و اولیای مدرسه و به طور کلی هماهنگی و ارتباط بین خانه و مدرسه دخیل هستند که دلیل اصلی برقراری این ارتباط مناسب بین افراد خانواده، خانواده و اولیای مدرسه آموزش و پرورش صحیح فرزند و درنهایت موفقیت تحصیلی اوست. پروفسور جویس استین از دانشگاه جان ها‌پکینز به نکاتی در این زمینه اشاره می‌کند:
1- تربیت فرزند:
والدین باید با مطالعه، حضور در کلاس‌های آموزشی، مشورت با والدین موفق و... به بهترین شیوه‌های آموزش و پرورش کودک مسلط شوند.
حضور در مقاطع مختلف تحصیلی برای دانش‌آموز، با تحولاتی همراه است که باید با حمایت والدین این تحولات را بپذیرد و رفتار مناسبی در برخورد با این تحولات داشته باشد؛ بنابراین خانواده باید همپای تغییر و تحولات با او حرکت کند.
2- گفت‌و گو و برقراری ارتباط:
والدین موظف هستند ارتباطی مناسب بین فرزندشان و مدرسه برقرار کنند که این هماهنگی و ارتباط بی‌تردید اثرات مثبتی بر وضعیت رفتاری و تحصیلی فرزند خواهد داشت. آن‌ها باید همواره در جلسه‌های مدرسه حضور پیدا کنند و نیازهای فرزندشان را هنگام حضور در جلسه‌ها با مدیر، آموزگار یا مشاور در میان بگذارند. علاوه بر آن بر اساس یک جدول زمانی مشخص و جدا از دعوت مدرسه برای جلسه، به مدرسه‌ی فرزندشان مراجعه کنند و از وضعیت تحصیلی فرزندشان مطلع شوند.
3- متعهد بودن:
تعهد والدین در قبال فرزند، تعهدی است که تنها محدود به صرف هزینه برای او نمی‌شود. این تعهد باید با حضور موثر و مستمر والدین در عرصه‌های مختلف زندگی فرزند به‌ویژه در زندگی اجتماعی و تحصیلی او مشاهده شود؛ ازاین‌رو والدین باید به هر نحو ممکن در فعالیت‌ها و برنامه‌های مدرسه‌ی فرزندشان مشارکت کرده و در صورت موافقت اولیای مدرسه در برنامه‌های فوق برنامه نیز، حتی اگر در حد هم‌فکری و برنامه‌ریزی باشد، همکاری کنند. آن‌ها باید به تعهد خود به عنوان والدین پایبند باشند و هیچ‌گاه به بهانه‌ی کار و گرفتاری از مسئولیت پدر و مادر بودن شانه خالی نکنند. رفتار متعهد‌انه‌ی والدین، درسی عملی برای فرزند است.
4- تکمیل آموزش‌ها در منزل:
والدین باید بتوانند فرزندشان را در انجام تکالیف مدرسه کمک کنند. حتی اگر خودشان نمی‌توانند باید از افراد دیگر کمک بگیرند. کسب اطلاعات کامل درباره‌ی مباحث درسی، سیاست‌گذاری‌های آموزگار و اولیای مدرسه در آموزش و پرورش و... گامی موثر برای تکمیل آموخته‌های مدرسه است.
5- تصمیم‌گیری
والدین موفق همواره درباره‌ی وضعیت تحصیلی و دیگر مسائل مرتبط با فرزندشان به‌درستی می‌اندیشند و تصمیم‌گیری می‌کنند. این والدین به والدین پیشگام یا رهبر معروف هستند. اگرچه نباید تصمیم‌گیری والدین جنبه‌ی تحمیل و اجبار به خود بگیرد، باید به عنوان کلیدی برای حل مشکلات فرزند مطرح باشد. قاطعیت در تصمیم‌گیری نکته‌ی مهمی است که والدین باید به آن توجه کنند.
6- همکاری و مشارکت:
شناسایی نیازها و امکانات آموزشی مدرسه می‌تواند والدین را برای مشارکت و حضور بیش‌تر یاری دهد. آگاهی از وضعیت مدرسه، چه از جهت نیازهای آموزشی و چه از جهت نیازهای دیگر چون بهداشت مدرسه، برنامه‌های فوق‌برنامه و... برای والدین ضروری است. البته اولیای مدرسه هم باید از وضعیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تک تک دانش‌آموزان آگاه باشند تا این مشارکت شکل مناسب‌تری به خود بگیرد.
درنهایت دانش‌آموزان برای رشد و موفقیت تحصیلی خود نیازمند مشارکت واقعی والدین و والیای مدرسه هستند که این موضوع در مطالعه‌ی مصاحبه‌هایی که با والدین دانش‌آموزان برتر انجام و منتشر شده است به‌خوبی مشهود و نمایان است.
منبع دریافت این مطلب : قلم چی
- ۹۵/۱۱/۱۷