هدایت تحصیلی دانش آموزان پس از اعلام نتایج خرداد

به گزارش تیزلند، به نقل از خبرگزاری ایسنا، علی زرافشان با اشاره به موضوع هدایت تحصیلی، اظهارکرد: دانش آموزان پایه نهم، پس از اعلام نتایج امتحانات خردادماه نسبت به تکمیل فرم های مربوط به هدایت تحصیلی اقدام کنند.

وی عملکرد تحصیلی، اعم از نمرات پایه های هفتم، هشتم و نهم را ملاک انتخاب رشته دانست و افزود: در دستورالعمل جدید هدایت تحصیلی همانند گذشته، برای ورود به رشته های موردنظر حداقل نمره هایی در برخی دروس در نظرگرفته شده است، بنابراین برای رشته هایی مانند، علوم تجربی ، ریاضی، علوم انسانی، فنی وحرفه ای و شاخه کاردانش در گرایش های صنعت و کشاورزی، دانش آموز باید در برخی دروس متناسب با رشته موردنظر ، حداقل نمره تعیین شده را کسب کند، وگرنه ثبت نام او در اولویت های چهارگانه صورت می گیرد.

زرافشان تصریح کرد: باتوجه به اعلام زمان نتایج امتحانات خردادماه، پیش بینی می شود، امر هدایت تحصیلی تا 15 تیرماه به طور کامل انجام شود.

معاون آموزش متوسطه وزیر آموزش و پرورش از ارسال دستورالعمل هدایت تحصیلی به استان ها خبر داد و خاطرنشان کرد: در سال 95 به علت تصویب آیین نامه مربوطه در شورای عالی آموزش وپرورش در اسفندماه سال قبل ، استان ها فرصت کافی برای دستورالعمل اجرایی آیین نامه نداشتند ، اما خوشبختانه با تمهیدات صورت گرفته ، این مشکل در سال جاری مرتفع شده است.

وی از وجود 12 اولویت انتخابی برای دانش آموزان در دستورالعمل جدید خبر داد و افزود: دانش آموزان براساس عملکرد تحصیلی خود در هر رشته، چهارفرصت ثبت نام دارند تا براساس اولویتی که در آن رشته به دست آورده اند در دوره دوم متوسطه ثبت نام کنند.

زرافشان اظهارکرد: به منظور اطلاع رسانی و آگاهی بخشی به دانش آموزان و خانواده هایشان، اطلاعات دانش آموزان از جمله، نتایج دوآزمون استعداد و رغبت در سامانه ثبت نام قرارگرفته است.

براساس گزارش روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، وی فرصت دادن به دانش آموزان برای انتخاب اولویت اول را از مزایای سامانه ثبت نام اعلام و تصریح کرد: اطلاعات کاملی از فرآیندانتخاب رشته دانش آموزان سراسرکشور درسامانه وجود دارد و این امر به استان ها کمک می‌کند تا زیرساخت‌ها و ظرفیت های موردنیاز، برای دانش آموزان در رشته موردعلاقه شان را فراهم کنند.

قوانین آموزش و پرورش در رابطه با ترمیم معدل

قوانین آموزش و پرورش در رابطه با ترمیم معدل

1- ترمیم معدل در هر سه نوبت امتحانات نهایی برگزار می‌شود (یعنی شهریور، دی، خرداد).

2- هر دانش‌آموز فقط یک بار می‌تواند در طرح ترمیم معدل شرکت کند.

3- محدودیتی در انتخاب تعداد درس‌ها وجود ندارد.

4- برای هر درس مبلغی بابت چاپ و تصحیح اوراق از دانش‌آموزان دریافت می‌شود (حدود 20 تا 30 هزار تومان).

5- محل ثبت نام طرح ترمیم معدل، مدارس دولتی بزرگ‌سالان است.

6- زمان ثبت نام را باید از مدارس بزرگ‌سالان بپرسید؛ اما معمولاً یک ماه قبل از امتحانات آغاز می‌شود.

7- این قانون فقط شامل دانش‌آموزانی می‌شود که دیپلم خود را از سال 84 و بعد از آن گرفته‌اند.

8- اگر دانش‌آموزی در امتحان ترمیم معدل شرکت کرد و نمره‌ی ‌‌پایین‌تری از نمره‌ی قبلی خود کسب کرد، بالاترین نمره برای او محاسبه می‌شود.

9- نمراتی را که در ترمیم معدل جبران می‌کنید در کارنامه‌ی کتبی دیپلم شما اصلاح نمی شود. لازم به ذکر است قانون ترمیم معدل صرفاً برای کنکور است. آموزش و پرورش هنگام ثبت نام در کنکور نمرات جدیدی را که کسب کرده‌اید به صورت سیستماتیک برای سازمان سنجش ارسال می‌کند.

توصیه‌ی مهم

اگر قرار است در طرح ترمیم معدل شرکت کنید و نمره‌های‌تان را ارتقا دهید، این موضوع را جدی بگیرید و به هیچ عنوان بی‌تفاوت به آن نباشید.

سوالات متداول دانش‌آموزان

برای کنکور 96 چه نمره‌ای به پایین را شرکت کنیم؟

پاسخ: بهتر است برای این کار با کارنامه‌ی خود نزد یک مشاور رفته و از او به صورت حضوری مشاوره بگیرید؛ اما اگر در توانتان هست برای نمرات زیر 17 مجدداً در ترمیم معدل شرکت کنید.

آیا می‌توان برخی از درس‌ها را در شهریورماه امتحان بدهیم و برخی را برای دی‌ماه بگذاریم؟

پاسخ: خیر، امکان‌پذیر نیست؛ زیرا هر دانش‌آموز فقط در یک دوره امکان شرکت دارد.

من دانش‌آموز سال سومی هستم می‌توانم در شهریورماه شرکت کنم؟

پاسخ: در متن این طرح ذکر شده است «فارغ‌التحصیلان سوم دبیرستان قادر به شرکت در این طرح هستند»، پس اگر در خرداد فارغ‌التحصیل می‌شوید و درس مردودی ندارید می‌توانید در این طرح شرکت کنید. البته برای کسانی که مردود شده‌اند و در شهریور علاوه بر درس‌های مردودی تمایل به ترمیم معدل دارند باید منتظر باشند تا شاید آموزش و پرورش تبصره‌ای به این طرح برای این افراد اضافه کند؛ در غیر این صورت این افراد می‌توانند دی‌ماه در آزمون ترمیم معدل شرکت کنند.

روز جهانی مبارزه با کودکان کار

کودکان خیابانی یک مسئله جهانی است که به همه ما مربوط می شود. برابر برآورد سازمان جهانی دفاع از حقوق بشر در حدود 100 میلیون کودک در سراسر جهان در خیابان کار و زندگی می کنند. آنها برای زنده ماندن به کارهای گوناگون از جمله : گدایی ، فروشندکی ( سیگار ـ میوه ، گل و روزنامه و .....) بزه کاری و تن فروشی مشغول هستند. بخشی از آنها با خانواده هایشان ارتباط دارند و بخش دیگر یا از خانه فرار کرده اند و یا اینکه توسط خانواده به دلیل مشکلات مالی رها شده اند. این کودکان در پارکها ، خرابه ها و یا زیر پلها می خوابند. تعداد زیادی از آنها به مواد مخدر معتاد هستند و گاهی از موادی استفاده می کنند که به آنها آسیب های مغزی ماندگار وارد می کند.

برابر کنوانسیون جهانی حقوق کودک تمامی کشورهایی که آن را امضا کرده اند وظیفه دارند سلامت فیزیکی ، روانی ، اخلاقی و اجتماعی کودکان را تضمین کنند. متاسفانه در بیشتر کشورهای توسعه نیافته با وجود پذیرش کنوانسیون حقوق کودک دولتها در عمل از انجام وظیفه خود شانه خالی می کنند. در بیشتر کشورهای توسعه نیافته نزدیک به نیمی از جمیعت را افراد زیر 18 سال تشکیل می دهند و به دلیل رشد اختلاف طبقاتی و رشد ناموزون اجتماعی خانواده های تهیدست به تدریج به کناره شهر ها رانده می شوند. تامین یک زندگی حداثل برای روستاییان نیز دشوار می گردد و آنها نیز به سوی شهر ها سرازیر می گردند. در کشورهایی که دچار جنگ داخلی هستند و یا دگرگونیهای طبیعی مانند خشکسالی ، سیل و زلزله امکان زندگی را از آهالی محل آسیب دیده سلب کرده است آنها را به سوی شهر ها روانه می کند. از آنجاکه تعداد فرزندان خانواده های تهیدست معمولا زیاد است و خانواده ها توان پاسخ گویی به نیاز های آموزشی و بهداشتی فرزندانشان را ندارند این کودکان برای تامین نیازهای خود و خانواده از حاشیه شهر ها به سوی شهر ها سرازیر می شوند و زندگی نوین خود را در خیابان آغاز می کنند که آغازی است به ماندگاری آنها در خیابان.

در طول 30 سال گذشته فاصله طبقاتی بین ثروتمندان و تهیدستان افزایش یافته است ، پول دار ها پول دار تر و تهیدستان تهیدست تر شده اند. بسیاری از کشور های توسعه نیافته به کشورهای توسعه یافته بدهکار هستند و برای باز پرداخت بدهی خود مجبور هستند هزینه های خود را کاهش دهند و این کاهش هزینه در نخستین گام در زمیته بهداشت و آموزش انجام می کیرد. کاهش هزینه ها بیشتر ار همه به تهیدستان آسیب می رساند و زندگی را برای آنها دشوار می کند.

چه کسی کودک خیابانی است؟

توضیح دقیق اینکه چه کسی کودک خیابانی است کار ساده ای نیست. بسیاری از آنها دارای خانواده و مسکن هستند. آنها را نیز باید به عنوان کودک خیابانی در نظر گرفت چرا که خیابان را به عنوان محل کار خود برگزیده اند. زمانی که در باره کودک خیابانی گفتگو می کنیم منظور کودکانی است که در خیابان کار می کنند و یا بی خانمان هستند. تعداد کودکان بی خانمان در اقلیت قرار دارند و تعدادشان را بین 15 ـ 10 در سد از مجموع 100 ـ 80 میلیون کودکی است که در خیابان زندگی و یا کار می کنند. تعدادی از کودکان وضعیت دوگانه دارند یعنی اینکه بین خانه و خیابان جابجا می شوند.آنها شبها و روز ها در خیابان هستند ولی با خانه نیز در ارتباط هستند وبه مادر ، خواهران و برادرنشان کمک مالی می کنند.کودکان خیابانی بین 13 ـ 6 ساله هستند وقتی زندگی در خیابان را آغاز می کنند.اکثریت کودکان خیابانی را پسران تشکیل می دهند. در بخشی از کشورها تعداد دختران در حال افزایش است. دختران معمولاً مورد تجاوز جنسی قرار می کیرند و اغلب کار خود را از دست می دهند به ویژه دخترانی که به عنوان خدمتکار در خانه ها کار می کنند. بیشترین کودکان خیابانی کودکان کار هستند. بخشی از آنها کار های گوناگون دارند . تعدادی از آنها صاحب کار معمولی دارند و بیشتر به عنوان پادو در مغازه ها ، رستورانها ، هتل ها کار می کنند و اغلب توسط صاحب کار حقوقشان پایمال و یا نا دیده گرفته می شود.

پدیده کودکان خیابانی تنها ویژه کشورهای توسعه نیافته نیست بلکه این پدیده را در بعضی از کشورهای اروپایی و امریکای شمالی نیز می توان مشاهده کرد. در طی دهه 90 پدیده کودکان خیابانی در کشورهای سوسیالیستی سابق در اروپای شرقی و روسیه با همان ویژه گی کشورهای توسعه نیافته در حال گسترش است.

 کودکان خیابانی در ایران

در کشور ما آمار رسمی در مورد کودکان خیابانی در دسترس نیست. برابر آمارها و برآوردهای غیر رسمی حدود 1000000 ـ 400000 کودک خیابانی وجود دارد و افزایش آنها در شهر های بزرگ قابل مشاهده و غیر قابل انکار است. برابر بعضی از برآوردها سالیانه حدود 60000 کودک خانه خود را ترک می کند. شرایط زیستی کودکان خیابانی در ایران مشابه شزایطی است که کودکان خیابانی در دیگر کشورهای توسعه نیافته دارند.

درایران به مانند سراسر جهان وبخش وسیع جوامع پیرامونی، روز جهانى کودک درشرایطی فرا رسید که کودکان بسیارى همچنان در خیابانها و بر سر چهارراهها، کارگاههاى خانگى قالی بافی و کارگاههای تولیدی در زیر پوسته بازار، کوره پز خانه ها، علیرغم میل باطنى خویش در پی لقمه ای نان به کارهاى سخت و طاقت فرسا مشغول هستند.

همچنین با گسترش جمعیت شهری و روستایی ،افزایش فقرو تنگدستی درجامعه، ما شاهد وجود کودکان خیابانی و کودکان کار در سطح کلان شهر تهران هستیم . مشخص است کودکان کار به کودکانی اطلاق می گردد که به دلیل نابسامانی های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی وغیره از آموزش، بهداشت، امنیت، تغذیه، بازی وبرابری در برخورداری ازنیازهای سنی خود نسبت به فرزندان طبقات دارا وبی نیاز و دیگر حقوق واقعی خود محروم مانده و ناگزیر به کاردر کارگاهها، خیابانها، منازل( کارخانگی )، بنادر، کوره پزخانه ها، مزارع، ترمینالها، پای دار قالی در زیر زمین های نموروحمل کالای قاچاق در مناطق مرزی وغیره به کار مشغول می گردند.

در تهران آنچه بیش ازهمه در کوچه پس کوچه های بازارمولوی، میدان ارک ومیادین وترمینالها، سرگذرگاهها، خرطومی جاده هاونقاط دیگر پیدا می شود؛ کودکان واکسی، کودکان قند شکن، کودکان فال فروش، کودکان زباله گرد،آدامس فروش، سیگار فروش، نمک فروش، مواد فروش، مشروب فروش، بادکنک فروش، پلاستیک جمع کن، چرخی بازاروباربر، کرکره روغن زن مغازه ها، گل فروش سرچهارراه هاوغیره ترسیم واقعی شکل های ناپایدار و تصادفی مشاغل کاذب یا پارازیت را برای فرزندان کارگران وزحمتکشان بنمایش می گذارد که در عمل وتا حدی کودکان خیابانی کار را از کودکان خیابانی جدا می سازند.

باید گفت : پدیده کودکان خیابانى در سالهاى اخیر دربیشترنقاط کشور رو به گسترش نهاده است یکى از معضلات اساسى اجتماعى است که جامعه ما هم اینک با آن روبه‌ رواست و درصورت عدم پیشگیرى و مهار این پدیده به فاجعه اجتماعى تبدیل خواهد شد که در حال حاضر بر پایه آمارهای اعلام نشده تا حد زیادی با این فاجعه روبرو هستیم. بطوری که مطبوعات مجبور به بازگویی این واقعیات شده اند. در این رابطه روزنامه شرق گزارش کردند : « کودکان کار و خیابان به کودکانى گفته مى شود که در شهرهاى بزرگ براى ادامه بقاى خود مجبور به کار یا زندگى در خیابان ها باشند. این کودکان به دلیل فقر، رها شدن یا آزاردیدگى از خانواده و مهاجرت به این کار روى مى آورند. براساس مطالعات سازمان بهداشت جهانى اکثر کودکان خیابان مورد سوءاستفاده جنسى گزارشى از یونیسف که در بین 2240 نفر از نوجوانان دبیرستانى ایران انجام شده است، 60 درصد کودکان آزار دیده اند، 61 درصد از آنها آزار جسمى، 33 درصد آزار روانى و 6/6 درصد آزار جنسى را تجربه کرده اند. در 22 درصد موارد آزارگر عضو خانواده، 31 درصد خویشاوند نزدیک و 16 درصد آشناى خانوادگى بوده اند. آمارهاى رسمى نشان مى دهد که حدود 3/1 درصد کودکان بین 14-6 سال به کار اشتغال دارند و به مدرسه نمى روند. این رقم در مناطق شهرى 5/0 درصد و در مناطق روستایى 4/2 درصد است.» ( روزنامه شرق یکشنبه 17 مهر 1384 – 9 اکتبر 2005 سال سوم – شماره596 )علیرغم واقعیت بیان شده در فوق، می توان نوشت: در ایران آمار رسمی جهت بر شماری وضعیت دقیق این کودکان وجود ندارد .

موسسه علامه حلی منطقه 6

موسسه آموزشی علامه حلی پس از سال ها تجربه آموزشی در مدارس تیزهوشان کشوردر مقطع راهنمایی و دوره اول و دوم متوسطه، با توجه به اهداف آموزشی خود برآن شد تا با تقویت دانش آموزان مستعد در دوره ابتدایی، در حوزه آموزش استعدادهای درخشان به صورت پایه ای تر از گذشته اقدام نماید و خدمات آموزشی خود را پس از فرآیند کارشناسی بسیار در این مقطع نیز عرضه نماید. با توجه به این رویکرد کلاس های آمادگی ورود به تیزهوشان موسسه علامه حلی در سال تحصیلی پیشرو در سه ترم برگزار خواهد شد.در پایان هر ترم نیز آزمون هماهنگ کشوری با ارائه کارنامه و رتبه برگزارخواهد شد. جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت  www.mhelli.ir مراجعه فرمایید و یا با شماره 02166737338 تماس حاصل فرمایید.

کودکان خیابانی ، چالش ها و راهکارها

پدیده کودکان خیابانی یکی از مشکلات آسیب زای اجتماعی است که از دیربازدر سراسر جهان وجود داشته و در سال های اخیر به دلایل گوناگون در کشور ما نیزافزایش یافته است.

این اقدامات را که از جمله چالش های موجود در این زمینه است میتوان در سه سطح مورد بررسی قرارداد:

الف) اقدامات انجام شده توسط سازمانهای دولتی:

این اقدامات از سال 77 توسط سازمان بهزیستی با همکاری شهرداری ، وزارت کشور و سازمان مدیریت به شرح زیر انجام شده است.

▪ تشکیل ستاد ساماندهی کودکان خیابانی

▪ جمع آوری کودکان خیابانی در تهران

▪ تاسیس مراکزی برای نگهداری کودکان خیابانی همراه با آموزش هایی برای آنان

▪ ایجاد مراکز مداخله در بحران در تهران و استان ها

▪ برگزاری همایش هایی در ارتباط با کودکان خیابانی

▪ ایجاد ارتباط با سازمان های غیردولتی و بین المللی (یونیسف)و برنامه های مشترک با آنها

ب) اقدامات انجام شده توسط سازمانهای غیردولتی:

▪ ایجاد مراکز باز برای آموزش کودکان خیابانی و ارتباط با خانوادهای آنان در تهران

▪ انجام پژوهش هایی در ارتباط با کودکان خیابانی

▪ برگزاری همایش کارگاه نمایشگاه در ارتباط با کودکان خیابانی و حساس سازی و آگاهسازی مردم نسبت به این مساله

▪ ارتباط و همکاری با سازمانهای دولتی و یونیسف .

ج) اقدامات انجام شده توسط یونیسف :

▪ برگزاری کارگاه های آموزشی در ارتباط با کودکان خیابانی

▪ انجام یک پژوهش درمورد کودکان خیابانی

▪ ارتباط با سازمانهای دولتی و اجرای طرح های مشترک با آنها

▪ حمایت های مالی و فنی از اقدامات سازمانهای دولتی از جمله فراهم کردن امکانات سفرهای مطالعاتی به منظور استفاده از تجربیات سایر کشورها دراین زمینه

▪ ارتباط و همکاری با سازمانهای غیر دولتی

 

چه راهکارهایی برای کاهش پدیده کودکان خیابانی وجود دارد؟

ارائه راهکارها یکی از چالشهای مهم در ارتباط با کودکان خیابانی است. پیش از بیان راهکارها لازم است به نکات زیر توجه شود:

▪ تاخیر در انجام اقدامات در ارتباط با کودکان خیابانی. سالها سازمانهای دولتی که مسئول انجام اقدامات در این زمینه بودند وجود کودکان خیابانی رانکارمیکردند. پس از چند سال واقعیت موجود را پذیرفتند و از ان زمان به فکر انجام اقداماتی برای کاهش این پدیده افتادند .

▪ ضرورت ارزشیابی اقدامات انجام شده توسط سازمانهای دولتی غیردولتی و یونیسف به منظور اطلاع دقیق از نتایج این اقدامات و مشکلات موجود و ارائه راهکارهای مناسب .

▪ تاکید بر امر پیشگیری به منظور جلوگیری از باز تولید کودکان کاروخیابان .

▪ توجه به عوامل ایجاد کننده پدیده کودکان خیابانی و اولویت های ان واتخاذ راهکارهای مرتبط با ان .

▪ کاهش تمرکز بر کلان شهرها وتوجه به شهرها وروستاها به عنوان منابع باز تولید این کودکان .

با تاکید بر توجه به شرایط موجود در جامعه ما پدیده کودکان کار و خیابان را نمیتوان کاملاً از بین برد بلکه میتوان آن را کاهش داد وکاهش آن نیز به صورت ضربتی و با اجرای چند طرح بلکه به شکل یک جریان و فرایند در قالب راهکارهای بلند مدت میان مدت وکوتاه مدت عملی خواهد بود. با توجه به این نکات بر اساس پژوهش انجام شده راهکارهای زیر درسه سطح (کلان - میانی - خرد )و در سه بعد زمانی (بلند مدت - میان مدت و کوتاه مدت )ارائه می شود :

الف) راهکارهای بلند مدت در سطح کلان شامل

▪ فقرزدایی

▪ تامین رفاه و عدالت اجتماعی

▪ کاهش تبعیض طبقاتی با توجه به موثر عامل فقر در ایجاد پدیده کودکان خیابانی

توجه به آموزش همگانی به ویژه والدین به منظور تغییر نگرش های نامطلوب نسبت به کودکان و بازسازی فرهنگی جامعه به ویژه اعتیاد و بزهکاری تاکید کاهش مشکلات اجتماعی از جمله افزایش جمعیت مهاجرت بیماری روانی و... بدیهی است تحقق این روش ها نیاز به برنامه ریزی در سطح کلان جامعه دارد مستلزم تغییراتی در ساختارهای اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جامعه است.

ب) راهکارهای میان مدت کوتاه مدت درسطح سازمانهای دولتی و غیردولتی مرتبط با کودکان شامل موارد زیر :

▪ تدوین قوانین حمایتی وبازنگری در برخی از انها در ارتباط با کودکان کار و خیابان

▪ نظارت بر اجرای دقیق قوانین موجود در مورد کودکان از جمله قانون کار پیمان نامه حقوق کودک قانون حمایت از کودکان ونوجوانان و مقاوله نامه 182 سازمان بین المللی کار که همه آنها به تصویب رسیده است.

▪ ایجاد شبکه یا نظام یکپارچه حمایت از این کودکان به منظور هماهنگی بین سازمانهای دولتی و غیردولتی مرتبط جلوگیری از دوباره کاری و ارائه خدمات مناسب به کودکان

▪ سامندهی مناسب کودکان کار و خیابان

از سال 1377 تاکنون به دفعات "جمع آوری" کودکان کار و خیابان به عنوان ساماندهی آنان انجام گرفته است که جز صرف هزینه و ایجاد مشکلات برای کودکان نتایج مثبتی برای آنان نداشته است. ساماندهی درست کودکان کارو خیابان شامل موارد زیر است:

1) شناسایی کودکان خیابانی و انواع آن از نظر نحوه زندگی برای پاسخگویی به نیازهای مشخص آنان. بر اساس پژوهش انجام شده حدود 83 درصد این کودکان با خانواده های خود زندگی میکنند بنابراین "جمع آوری" آنها مشکل راحل نمی کند.

2) ارتباط با خانواده های این کودکان انجام حمایت های مالی ، قانونی، آموزشی، درمانی، مشاوره ای و مددکاری از طریق ارائه خدمات لازم

3) ایجاد مراکز حمایتی مناسب به صورت باز و آزاد هدفمند و با برنامه جامع آموزشی به منظور حمایت و ارائه خدمات لازم و داوطلبانه به کودکان. تجربه نشان داده که ایجاد مراکز باز برای حضور داوطلبانه کودکان کار و خیابان که از طرف سازمان های غیر دولتی انجام شده است بر عکس مراکزدولتی مورد استقبال فراوان این کودکان و خانواده های آنان قرار گرفته است به ویژه که از این طریق می توان به شناسایی آنان نیز اقدام کرد

4) استفاده از مددکاران اجتماعی در همه مراحل ساماندهی برای جذب داوطلبانه به مراکز حمایتی به جای استفاده از نیروی انتظامی برای جلب انان

5) ایجاد سر پناه ها در محل کار و زندگی کودکان کار و خیابان برای مراجعه داوطلبانه کودکانی که با خانواده خود زندگی نمی کنند و نیاز به خدمات گوناگون دارند.

6) جلوگیری از بدترین اشکال کار کودک در خیابان و سایر اماکن با توجه به پذیرش مقاوله 132 سازمان بین المللی کار و نیز قانون کار ایران ساعات طولانی کار در خیابان انواع سوءاستفاده از کودکان کارهایی مانند زباله گردی و.... مغایر با این مقاوله نامه و قوانین مربوط به کار کودکان است

7) برخوردار کردن کودکان کار و خیابان از بیمه تامین اجتماعی با این امید که با انجام این اقدامات بتوانیم در کاهش پدیده کودکان کار و خیابان گام های موثری برداریم

ساعات کلاس های فوق برنامه «مدارس هیات امنایی» اعلام شد

به گزارش تیزلند، به نقل از خبرگزاری ایسنا، محمدباقر آدوسی با بیان اینکه در مدارس هیئت امنایی چیزی تحت عنوان شهریه از اولیاء اخذ نمی‌شود اظهار کرد: مدارس هیئت امنایی مدارس دولتی هستند و تنها در شیوه مدیریت تفاوت دارند. بنابراین همانند دیگر مدارس دولتی شهریه‌ای بابت آموزش از دانش آموزان دریافت نمی‌کنند.

وی افزود: مدارس هیئت امنایی در کنار درس مصوب، فعالیت‌ها و کلاس‌های فوق برنامه‌ای دارند که معمولا فعالیت‌هایی که می‌خواهند ارائه دهند را به آموزش و پرورش شهرستان ارسال می‌کنند و این خدمات در آنجا مورد بررسی قرار گرفته و تایید می شوند.

مدیر امور شوراهای آموزش و پرورش با بیان اینکه بر این اساس نرخ خدمات آموزشی و پرورشی فوق برنامه که از سوی آموزش و پرورش شهرستان مصوب شده در قالب پوستری تهیه و در تابلوی اعلانات قرار می‌گیرد تا در معرض دید اولیاء باشد ادامه داد: ما بازدیدهایی از مدارس داریم و به تخلفات احتمالی درباره دریافت هزینه اضافه از والدین و سایر موارد رسیدگی می‌کنیم. بعضا گلایه هایی از سوی اولیاء مطرح می‌شود مبنی بر اینکه یک مدرسه هیئت امنایی هزینه‌ای را در ابتدای سال دریافت می‌کند اما کلاس‌های فوق برنامه‌ای که وعده داده بود را برگزار نمی‌کند. باید تاکید کنیم که اولیاء خودشان ناظر فعالیت‌های مدارس هیئت امنایی هستند و باید برنامه‌های وعده داده شده را مطالبه کنند.

آدوسی ادامه داد: البته اگر شکایتی از مدارس به دست ما برسد حتما بررسی می‌کنیم و اگر تخلفی رخ داده باشد برخورد جدی می‌کنیم. در همین راستا سال گذشته 26 مدرسه متخلف هیئت امنایی به مدرسه عادی تبدیل شدند.

وی زمان درنظر گرفته شده برای کلاس‌های فوق برنامه آموزشی و پرورشی فوق برنامه مدارس هیئت امنایی را اعلام کرد و گفت: ساعات فوق برنامه در مدارس ابتدایی چهار ساعت، در مدارس متوسطه اول شش ساعت و در مدارس متوسطه دوم هشت ساعت در هفته است.

اکنون وقت جهش است

روز های پیش رو روز های متفاوتی هستند و انگار برای آمادگی برای این روز ها باید شارژباشید و با تمام نیرو وارد این راه شوید چه چیزی بهتر از این که قرار است با دستان خودتان سرنوشت و آینده تان را تعیین کنید ؟بنابراین باید به دنبال راهکار هایی باشید که به گذار از این وهله از زندگی تان کمک کند.

پس این نکات خوب را به خاطر بسپارید :

1-نمیتوانم ها را کنار بگذارید و میتوانم را جایگزین فعل های جمله بندی هایتان کنید.

2-از زمان آگاه باشید و بدانید که چقدر وقت دارید،روز و ساعتش را بدانید تا متوجه گذر زمان باشید ولی با آرامش اهدافتان را دنبال کنید.

3-یادتان باشد که اکنون زمان سعی و خطا نیست و باید طبق دستور عمل خاص دوران جمع بندی(روش سه روز یکبار)رفتار کنید.

4-بهترین و کامل ترین منبع برای جمع بندی شما سوالات کنکور سراسری هستند.

4-وارد گرداب فضاهای مجازی و تبلیغات در این زمان به خصوص نشوید و تمرکزتان را روی

مطالعه ی کتب تان بگذارید..

5-تست ها را خوب بخوانید و نکات مهمش را خلاصه بردارید و آنهایی که باید را نشان دار کنید.

6-مطالعه و مرور درس نامه ها فراموش نشود.

7-حفظ آرامش و دوری از تنش ها و هیجانات برای شما از پر اهمیت ترین اهداف است.

8-روی کاری که قرار است برای رسیدن به هدفتان انجام دهید تمرکز کنید و نه روی نتیجه آن.

9-هدف موجب انگیزه وانگیزه موجب تلاش است پس هدف گذاری فراموش نشود.

10-در دوران جمع بندی روی چند از 10 ها تمرکز کنید و سعی در بهبود روندتان داشته باشید.

وبینار آمادگی برای شرکت در آزمون نمونه دولتی

• آیا تفاوت آزمون نمونه دولتی و تیزهوشان را می دانید؟
• آیا از مزایای تحصیل در مدارس نمونه دولتی آگاهید؟
• چه دروسی در آزمون نمونه دولتی مورد پرسش است؟
• چه راهکارهایی را برای بهترین عملکرد به کار بگیریم؟

پاسخ همه پرسش ها در کلاس آنلاین روز چهارشنبه 24 خرداد 96، ساعت 15:00

در این وبینار سهیل فرشباف مولف و مدرس سرشناس مقطع تیزهوشان در از تفاوت های آزمون نمونه دولتی با سایر آزمون ها و راهکارهای موفقیت صحبت می کنند. برای خرید بلیت وینار کلیک کنید. 

تنها با داشتن اینترنت و رایانه در کلاس شرکت کنید.

راهکارهای کاهش ترس کودکان از تاریکی

یکی از ترس هایی که بین بیشتر کودکان عمومیت دارد، ترس از تاریکی است. معمولا این ترس بین سنین 3 -2 سالگی آغاز می شود و ضمن تداوم در سالهای بعد قدری کاهش می یابد، ولی تا حدود 10-12 سالگی نیز ادامه پیدا می کند.

یکی از مواردی که منجر به ترس کودک از تاریکی می شود، زمانی است که پدر و مادر و یا نزدیکان کودک به عنوان تنبیه از او می خوهند تا در اتاق تاریک مثل انباری، زیرزمین، و غیره که موجب ترس و وحشت او می شود، تنها بماند. نکته دیگر آن است که فضای منزلی که کودک در آن زندگی می کند و یا اتاق آشنای کودک، در وضعیت های تاریک و روشن جلوه های متقاوتی دارد.

کودکی که در مرحله رشد تصورات خیالی است به راحتی می تواند از هر چیزی در تاریکی برای خود هیولایی بسازد و از آن هیولای خیالی خود بترسد. گاهی ترس از تاریکی صرفا معمول این نکته است که کودک نمی تواند در تاریکی چه باید بکند. گاهی نیز عادت ترس کودک از تاریکی آن است که نمی تواند مادر، پدر و یا شخص مراقب خود را ببیند. در صورتی که اگر این فرد دستش را به کودک بدهد، ترس کودک از بین خواهد رفت.

در برخی موارد، ترس کودک از تاریکی، ناشی از تصورات ذهنی او درباره دزد و موجودات خیالی ای است که از اطرافیان خود می شنود و یا گاهی خواب می بیند. از نظر یک کودک 6 ساله، تاریکی مظهر هیولاها، غول ها، دزدها و ... است که می توانند به او صدمه بزنند. برای مثال زمانی که کودک به رختخواب می رود به یاد موقعیت ترسناکی که شب پیش در خواب دیده است، می افتد و آن گاه خواب از سر او می پرد و شروع به خیال پردازی مجدد می کند.

در بعضی موارد حتی فکر تنهایی در یک اتاق تاریک کودک را می ترساند. کودکانی که از تاریکی و تنهایی شدیدا دچار ترس، دلهره و اضطراب می شوند از آن فرار می کنند بیش از هر چیز نیازمند احساس امنیت و آرامش هستند که والدین و اعضای خانواده می توانند به آنها ببخشند.

راهکارهایی که منجر به کاهش ترس کودک از تاریکی می شود عبارتند از:

1- علت اصلی ترس کودک را باید شناخت: برای مثال، پدر و مادر می توانند نسبت به رفتارها و رویدادهای روزانه فرزند خود حساس باشند و تغییرات محیطی او را اعم از خانه، مدرسه و دوستانش مورد بررسی قرار دهند، حتی می توانند علایق و انگیزه های جدید او را بشناسند. گاهی که کودک به شدت ترسیده است و قادر به بیان کلامی ترس خود نیست، می توانیم از او بخواهیم که با رسم نقاشی، ترس خود را به تصویر درآورد.

آن گاه دقت کنیم که کودک چه می کشد و با چه رنگ هایی آن را رنگ آمیزی می کند. معمولا اضطراب ها و ترس ها با رنگ های تیره، مات و تاریک رسم می شوند و گاهی هم کودک با خط خطی کردن چهره ای که کشیده است سعی در از بین بردن و محو کردن عامل ترس خود دارد. پس از نقاشی می توانیم با کودک درباره اثرش صحبت کنیم و با سئوالات ساده ای که از او می پرسیم، علت ترس او را جویا شویم. البته کودک را وادار به نقاشی از موضوعی که باعث ترس او شده است نکنیم. اجازه دهیم که او ابتدا احساس امنیت و آرامش کند و در صورت تمایل تصویر خیالی خود را رسم کند.

2- زمان خواب کودک را می توان با تداعی های خوش و آرامش بخش همراه ساخت. برای مثال مسواک زدن، شب بخیر گفتن، پوشیدن لباس خواب، شنیدن داستانی ساده و یا خاطره ای از دوران کودکی می تواند دلهره و اضطراب کودک را کاهش دهد.

3- با روشن نگه داشتن یک چراغ کم نور و یا چراغ خواب می توان اتاق کودک را از تاریکی محض درآورد. دقت داشته باشیم، چراغ خواب را جایی قرار دهیم که نور آن موجب سایه وسایل اتاق بر روی دیوار نشود، زیرا کودکان با خیال پردازی های خود سایه ها را به صورت اشباح و موجودات خیالی تجسم می کنند و در مواردی نیز استفاده از یک چراغ قوه کوچک که کودک بتواند آن را زیر بالش خود بگذارد، به او آرامش خیال می دهد.

4- بعد از آن که چراغ اتاق را خاموش کردیم، چند دقیقه نزد کودک بمانیم و درباره روزی که گذارنده است با او صحبت کنیم.

5- اگر کودک عادت دارد که نیمه های شب از خواب بیدار شود هیچ گاه او را به اتاق دعوت نکنیم زیرا ترک چنین عادتی دشوار و سخت است.

6- زمانی که کودک وحشت زده از خواب می پرد، سعی نکنیم با انتقاد و یا سرزنش کودک را مورد تحقیر قرار دهیم، بلکه صبورانه نسبت به ترس کودک و منشاء آن کنجکاوی به خرج دهیم و از او بخواهیم در صورت تمایل درباره ترسش و یا موجوداتی که در خواب دیده است صحبت کند زیرا از این طریق ترس و وحشت کودک کاهش می یابد و راحت تر می تواند به مقابله با آن بپردازد.

7- گاهی انجام برخی بازی ها و سرگرمی ها در تاریکی می تواند موجب کاهش ترس کودک از تاریکی بشود. به عنوان مثال پدر و مادر می توانند جلوی نور شمع به سایه بازی با انگشتان بر روی دیوار بپردازند و یا در تاریکی جایشان را تغییر دهند و از کودک بخواهند آنها را پیدا کند. هدف از انجام این بازی ها این است که کودک به تاریکی عادت کند و  دریابد که اشیاء در تاریکی هیچ تفاوتی یا زمانی که هوا روشن است نمی کنند.

با این بازی ها کمرویی کودکان را درمان کنید!

شما می‌توانید با یکسری بازی‌ها، هم او را سرگرم کنید، هم تجربه نقش‌های اجتماعی مختلف را به او بدهید و هم مهارت‌های اجتماعی و ابراز وجود را در او پرورش دهید. ما در اینجا نمونه‌هایی از این بازی‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.

تئاتر خیالی:

لباس‌های ویژه ای بپوشید و با فرزندتان یک نمایش را در مقابل تماشاچیان خیالی اجرا کنید. حتی می‌توانید عروسک‌های او را به عنوان تماشاچیان در گوشه ای بچینید و برای آنها بازی و سخنرانی کنید یا برای عروسک‌ها روی صحنه ای خیالی، آواز بخوانید.

معلم بازی:

از فرزندتان بخواهید معلم شما شود و آنچه را که در کلاس یاد گرفته به شما یاد بدهد. یا از او بخواهید به عروسک هایش که بچه‌های تنبلی هم هستند، درس بدهد. خواهید دید که او با تصور کردن خودش در موقعیتی قدرتمند و اثرگذار، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده و به خوبی از پس اجرای نقش برمی آید. کودکان کمرو در موقعیت های متعددی مانند میهمانی ها، مدرسه و ... دچار مشکل هستند.

بازی مصاحبه‌:

یک میکروفن خیالی جلوی فرزندتان بگیرید و با او مصاحبه کنید. نظر او را درباره رنگ لباسش، آب و هوا، غذای مورد علاقه‌اش و... بپرسید و تا می‌توانید این مصاحبه را طولانی کنید. با این کار فرزندتان هم ابراز نظر و عقیده‌اش را تمرین می‌کند و هم صحبت کردن مقابل جمعیت را یاد می‌گیرد.

ضبط صدا :

با فرزندتان حرف بزنید یا کتاب بخوانید، می‌توانید حتی نمایشنامه‌ای را اجرا کنید و در همین حال صدایتان را با تلفن همراه ضبط کنید و بعداً گوش دهید. شنیدن صدای خود می‌تواند باعث شناخت ضعف‌ها، برطرف کردن آنها و بالا رفتن اعتماد به نفس کودک برای صحبت در جمع شود.

اجرای پانتومیم:

یک کلمه یا مفهوم را انتخاب کنید و با اجرای پانتومیم سعی کنید آن را به دیگران بفهمانید. از کودکتان بخواهید با حرکات دست‌ها و بدن، این مفهوم را انتقال دهد. با این کار، او می‌آموزد که از بدنش برای برقراری ارتباط استفاده کند و مهارت‌های کافی را برای تقویت زبان بدن یاد می‌گیرد.

خاطره گویی:

شب‌ها در جمع خانواده، به جای آنکه هر کدام مشغول گوشی تلفن همراه یا تلویزیون باشید، به صحبت کردن با هم بپردازید. بهترین کار این است که خاطره بازی کنید. هر کدام یکی از خاطرات خوبتان را در جمع تعریف کنید یا اگر خاطره ای به ذهنتان نمی‌رسد، مسابقه شعر خواندن یا قصه خوانی بگذارید.